روزهاى شیرینى رو دارم میگذرونم، روزهایى که میدونم قدر تمام لحظه هاى زودگذرش رو باید به خوبى بدونم. اما دوتا چیز هست که نمیشه انکارش کرد یکى عادت نداشتن به گذروندن زمان، این مدلى، که حس مفید بودن و کار انجام دادن بهم نمیده. یکى هم یه بغض پنهان، که منتظر بهانه است براى آب شدن...
چی مهم تر از بزرگ کردن یه پسر گل. قدر این روزا رو بدون یه روزی می بینی مثل ماهی از دستت سر میخوره و پیشت حتی برای یه لحظه بند نمیشه.
سخت نگیر مامان شدن خیلی شیرینه.